HAYYAM RUBAİLERİ - 341 - 360
	341.   Tanrı evrenin canı, evrense tek bir beden   Melekler bu bedenin duyuları hep birden   Yerde gökte canlı, cansız ne varsa birer uzuv:   Budur Tanrı birliği, boştur başka her söylenen	342.   Kader defterimi yeniden yazabilseydim   Kendime gönlümce bir hayat seçerdim;   Bütün dertleri siler atardım dünyamızdan   Sevinçten göklere uçardı düşüncelerim.
	343.   Şu senin benim dediğimiz toprak neyimizdir   Birkaç günlük cennetimiz cehennemizdir   Bugün su  içtiğin şu testi toprak olunca   Mezarına atılır belki bir gün, kim bilir.	344.   İki günde bir somun geçiyorsa eline   Soğuk suyu da olursa bir kırık testide   Niçin kendinden kötüsüne kul olur insan,   Ne diye girer kendi gibisinin hizmetine?
	345.   Bu varlık denizi nerden gelmiş bilen yok;   Öyle bir inci ki bu büyük sır delen yok;   Herkes aklına eseni söylemiş durmuş,   İşin kaynağına giden yolu bulan yok.	346.   Oğul, dünyamızı aydınlatan şarabı sun;   Sevinç gülümüze  ay ışığı gibi vursun;   Sular gibi akar gider gençliğin ateşi,   Bir uykudur o senin uyanık mutluluğun.
	347.   Dilerim ölünce şarapla yıkanayım   Şarap şiirleriyle talkınlanayım   Mahşer günü arayan olursa beni   Meyhanenin önündeki topraktayım.	348.   Senden benden önce de vardı bu gün bu gece   Felek dönüp durmadaydı hep bu gördüğünce   Usulca bas toprağa, çünkü bastığın yer   Bir güzelin  gözbebeğiydi beş on yıl önce.
	349.   Yaşamanı akla uydurman gerekir,   Ama bilmezsin akla uygun olan nedir;   Bereket eli çabuktur Zaman Usta ' nın,   Başına vura vura sana da öğretir.	350.   Gül mevsimi çimendeyiz su kıyısında   Birkaç nur yüzlü güzel de var aramızda   Şarap sun çünkü sabah erken içenlere   Ne mescit gerekir ne kilise dünyada.
	351.   Tanrı gönlünce yaratır da her şeyi   Neden ölüme mahkum eder hepsini?   Yaptığı güzelse neden kırar atar   Çirkinse suçu kim kime yüklemeli?	352.   Ezel avcısı bir yem koydu oltasına   Bir canlı avladı Adem dedi adına   İyi kötü ne varsa yapan kendisiyken   Tutar suçu yükler kendinden başkasına.
	353.   Bu dünyada nedir payıma düşen, hiç   Nedir ömrümün kazancı felekten, hiç   Bir sevinç mumuyum sönüversem hiçim   Bir kadehim kırılsam ne kalır benden hiç.	354.   O yakut dudakları kızıl kızıl yanan nerde?   O güzelim kokusu cana can katan nerde?   Müslümanlara şarap haram edilmiştir derler   İçmene bak, haram işlemeyen müslüman nerde?
	355.   Bu dünyaya kendi isteğimle gelmedim ben;   Şaşkınlıktan başka şeyim artmadı yaşarken.   Kendi isteğimle de gidiyor değilim şimdi,   Niye geldik kaldık, niye gidiyoruz bilmeden.	356.   Sonsuz çemberinde bu dipsiz evrenin   Gönül hoşluğuyla iç, geçmeden devrin   Ecel şarabın sunulunca da ah etme:   Sıran gelince içmezlik edemezsin.
	357.   İç, şarap iç, Mahmut olmak budur;   Çalgı dinle, Davut olmak budur;   Geçmişi, geleceği düşünme   Gününü gün et, yaşamak budur.	358.   Bu ömür kervanı bir tuhaf gelir gider   Kazancın, yaşamasını bildiğin günler;   Saki, bırak şu yarını düşünenleri   Geçti gidiyor gece, geçmeden şarap ver.
	359.   Kimileri laf dünyasında şişinip durmuş;   Kimi güzel ardında koşturmuş;   Perdeler inince anlar her biri, ey Gerçek,   Senden ne uzak, ne uzak yollara vurmuş.	360.   Gönlünce de dönse, bu dünyanın sonu ne?   Okunup bitse de ömür destanının, sonu ne?   Yüz yıl dilediğince yaşadın diyelim,   Bir yüz yıl daha yaşasaydın, donu ne?