HAYYAM RUBAİLERİ - 321 - 340
	321.   Ben şarabı eskimiş acı acı severim;   En çok da ramazanda cumaları içerim;   Helal üzümünü ezdim doldurdum küpe:   Ne olur, içinceye dek ekşitme Tanrım.	322.   Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.   Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.   Sabahlar, akşamlar, sevinçler tasalar yok.   Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
	323.   Aşk o yüce mimar, beden evimi kurunca   Aşk dersini yazdırdı bana her dersten önce    Sonra bir parça altın koparıp yüreğimden   Ahir anahtar yaptı mana hazinelerine.	324.   Gök yaban gülleri döküyor eteğinden   Bir çiçek yağmuruna tutuldu sanki çimen   Gül şarap dolsun kadehimin lalesine   Mor buluttan yere yaseminler düşerken.
	325.   Şarap iç, azlık çokluk silinsin kafandan   Kurtul yetmiş iki milletin kaygusundan   Perhize kalkma sakın dokunur diye şarap.   Şarap ki bir dirhemi bin bir derde derman.	326.   Can yoldaşı dostlar çekildi gittiler   Ecel çiğnedi hepsini birer birer   Yan yana oturmuştuk hayat sofrasına   Bizden birkaç kadeh önce sızdı gittiler.
	327.   Yokluk suyuyla ekilmiş tohumum benim   Gam ateşiyle tutuşmuş yanar yüreğim   Alındığım toprağa verilmeden önce   dünyanın serseri yelleri önündeyim.	328.   Bu masmavi kubbenin kurulduğu gün   Bu nur Cevza burcuna verildiği gün   Mumun başına bağlanan alev gibi   Bağlandı yüreğime senin aşk gülün.
	329.   Seher yeli eser yırtar eteğini gülün   Güle baktıkça çırpınır yüreği bülbülün   Sen şarap içmene bak, çünkü nice gül yüzler   Kopup dallarından toprak olmadalar her gün.	330.   Mezarda yatanların toz toprak her biri   Zerre zerre dağılıp gitmiş bedenleri   Ne şarap ki bir içen sızmış mahşere dek   İşten güçten habersizler yıllardan beri.
	331.   Bu yıldızlı gökler ne zaman başladı dönmeye?   Ne zaman  yıkılıp gidecek bu güzelim kubbe?   Aklın yollarıyla ölçüp biçemezsin bunu sen   Mantıkların, kıyasların sökmez senin bu işde.	332.   Bin bir tuzak kurarsın yolum üstüne   Adım atma yakalarım dersin bir de   Bir zerre var mı dünyada yönetmediğin   Neden asi dersin kendi yürüttüğüne?
	333.   Bu dünya sırrını söylemez kimseye;   Bİn Mahmud' u bin Ayaz' ı serdi yere;   Şarap iç, dünyaya gelinmez iki kez:   Bir kez giden bir daha gelmez geriye.	334.   Bu dünyaya gelip gitmemizin kazancı nerde?   Ömrümüzün umut ipliği ne oldu, nerde?   Bu feleğin çemberinde nice temiz canlar   Yandı kül oldular, hani dumanları, nerde?
	335.   Bilmem, Tanrım, beni yaratırken neydi niyetin,   Bana cenneti  mi, cehennemi mi nasip ettin;   Bir kadeh, bir güzel, bir çalgı bir de yeşil çimen   Bunlar benim olsun, veresiye cennet de senin.	336.   Feleğin atı eğerlenip dizginlediği gün   Göklerin yıldızlarla donatıldığı gün   Bize bu nasibi verdi kader divanı   Biz yoktuk kusur paylarımız dağıldığı gün.
	337.   Oruç tutup namaz kılmağa kalktım geçende   Dedim belki öyle ererim dileklerime   Yazık ki bir kuru yelle bozuldu abdestim    Bir damla şarapla da orucum gitti güme.	338.   Bak, Saki, yüreğim arındı bütün kaygılardan   Gitti o kükreyen aslanlar, bomboş şimdi orman   Gece yıldız saçarken göklerin şarap kasesi   Benim kadeh boş günümü gün edeceğim zaman.
	339.   Senden benden önce kadın erkek niceleri   Şenlendirip süslediler dünya denen yeri   Senin tenin de toprağa karışacak yarın   Senden beslenecek nice insan bedenleri.	340.   Gönlünü hoş tut, sonu gelmez kaygıların   Gök kubbede çatışması bitmez yıldızların   Senin toprağa karışacak bedenlerinse   Tuğla olacak sarayına başkalarının.